Ողջու՜յն…
Ես Արփինե Հակոբյանն եմ: Սովորում եմ <<Մխիթար Սեբաստացի>> կրթահամալիրի Հարավային դպրոցում: Ես սիրում եմ խաղալ ընկերներիս հետ, շփվել ծնողներիս հետ, համակարգչային խաղեր խաղալ և ուլունքագործություն անել: Ես նույնպես սիրում եմ տնային աշխատանքս անել, կարդալ։
Ես այս դպրոցում սովորում եմ հինգ տարի: Ես մայրենի լեզվից իմացել եմ այնքան բան, ինչքան, որ ես չգիտեի: Ես անցել եմ հայ հին գրողներից՝ Հովհաննես Թումանյան, Ղազարոս Ազայան, Եղիշե Չարենց, Հովհաննես Շիրազ: Այլ հին գրողներից՝ Ջանի Ռոդարի: Հիշում եմ Հ. Թումանյանի ՝ Իմ Թումանյանական բառարանը, Հ. Թումանյանի բանաստեղծություն՝ <<Աշուն>> և այլն: Հիշում եմ Ղ. Աղայանի՝ Ղ. Աղյանի՝ երեք պատմվածք, Ղ. Աղյանի գրած՝ Նվարդի հուշերից և այլն: Հիշում եմ նաև Ե. Չարենցի՝ Իմ Չարենցյան բառարանը, Ճամփորդություն դեպի՝ Չարենցի հուշարձանի մոտ, Հետազոտական աշխատանը՝ Ե. Չարենցի մասին: Ես նաև հիշում եմ Հ. Շիրազի՝ Մեր Հայաստան, Իմ Սուրբ Հայրենիք: Նաև Ջ. Ռոդարիի՝ Մասին, Երիտասարդ խեցգետինը:
13.03.1897-թ-ին Եղիշե Չարենցի ծննդյան օրն էր: Այս տարի նրա տարեդարձի օրը, ես իմ դասընկերների և ուսուցիչների հետ գնացել էինք Եղիշե Չարենցի հուշառձանի մոտ: Այն գտնվում է Երեվան քաղաքի Օղակաձև այգում: Այնտեղ մենք զբոսնել ենք, արտասանել ենք նրա բանաստեղծությունններից՝ Ես իմ անուշ Հայաստանի, Գիտե՞ք որ գարուն է արդեն: Այգում զբոսնելիս՝ տարբեր մարդկանցից հարցազրույց ենք վերցրել: Հարցրել ենք թե՝ ի՞նչ է Եղիշե Չարենցի իսկական ազգանունը, ե՞րբ է ծնվել, ի՞նչ բանաստեղծություններ է գրել և այլն: Մեր նախագիծը վերջացնելուց հետո մենք քայլեցինք դեպի Հանրապետության հրապարակի Տաշիր Պիցցա: Մենք այնտեղ հանգստացանք, զրուցեցինք, համեղ սնվոցինք և վերադարձանք դպրոց:
Մենք մայրենիի ժամանակ, ամեն ուրաբ ընթերցում ենք տարբեր գրքեր: Ես կարդում եմ Բալզակի <<Մի շան պատմություն>>-ը: Դա մի փոքրիկ շնիկի մասին է, որ նկարագրում է իր կյանքը իր տեսածով: Նա միշտ խաղում էր իր մայրիկի հետ՝ իր փոքրիկ թաթիկներից բռնում էր իր մայրիկի ականջը և իր փոքրիկ և սուր ատամներով սկսում էր կծմծել: Մի օր նա չգիտեր թե ի՞նչ վատ բան է արել: Նա ասում է, որ նա պատահական կծել է իր տիրոջ ոտքը և իր տերը սկսել է նրան ծեծել: Ճի՛շտ է դա այդ ամենը փոքրիկ շանը ընդանրապես դուր չեր գալիս և ան սկսում էր լացել մի փիքրիկ այնկյունում…
Նաև մենք ունենք առանձիմ մի դաս, որտեղ մենք Մայրենի լեզվի առաջադրանքների ենք անում: